Babygirl is ziek, ontwikkelt zich zo snel en die tandjes. & even over mijn gezondheid.  

Het is even alles bij elkaar voor haar. Tandjes die een eeuwigheid duren en maar niet doorzetten.. enorm verkouden.. maar vooral haar mega snelle ontwikkeling.

STOP! Het gaat even TE snel.. ik kan het bijna niet meer bijhouden. Misschien is jou kindje al verder in zijn of haar ontwikkeling maar zij doet het op haar manier en haar tempo.

Ze kruipt achteruit, ze zit bijna zelfstandig, ze wilt zelf gaan zitten, ze wilt vooruit kruipen & ze reageert nog meer als je tegen haar praat. Ze communiceert echt met je. Het is echt bizar hoe snel het nu ineens gaat. Ik kan me niet meer voorstellen hoe het allemaal was in het begin. Ik heb echt niets te klagen..

Al hoewel.. de nachten zijn 2 weken echt verschrikkelijk.. en ik denk vaak dat ik er aan toe moet geven en ze blijven maar even klein maar man man man wat heb ik ook zin in een nacht doorslapen. Maar aan de andere kant wat ik al schreef.. over 10 jaar wilt ze niet meer boven op mij slapen hoor!

Nu ze ziekjes is kan ze amper in haar bedje liggen omdat ze moeilijk kan ademen. Ik heb een door de helft gesneden ui onder haar bed.. een neusspraytje, hoestdruppels, luuf. Maar aangezien ik nu ook ziek ben houden we elkaar ziekjes.. niet zo fijn dus. En helemaal omdat ik me ook lamlendig voel. Is dat een woord?!!! Nouja zo voel ik me iedergeval. Zie dan maar eens 24/7 te zorgen voor je zieke babytje. Moeders kunnen niet ziek zijn en al helemaal niet tegelijk. 

Het stomme is nog dat ik overdag ECHT NIET kan slapen.. ik kan het gewoon niet, een slaapje meedoen. Terwijl ik nog zo moe kan zijn. Het lukt me echt niet! Daardoor zit ik in die molen van nachten onderbroken slapen & maar doorgaan. Ik voel me op en vaak een lopend lijk. Maar toch doe ik het allemaal en lukt het me. Vraag me soms wel af hoe het me toch nog lukt. Ik vergeet nooit meer dat iedereen in mijn kraamweek zei ga nou slapen.. we zijn bijna 7 maanden verder en ik leef op mijn moeheid.

Ik geloof dat elke moeder daar mee dealt hoor. Maar het is ook niet bij mij alleenmaar leuk en mooi. Ik doe het 24/7 alleen en dat is gewoon soms pittig. En nogmaals ik mag echt echt echt niet meer klagen hoor. Ik heb 4 maanden een pittige "huil" baby gehad en nu een vrolijk kind. Maar op die jengeldagen lijk in mijn hoofd terug bij af. En vind ik het op sommige momenten al snel weer pittig. Na een lachje of een gilletje van der is het ook wel weer goed.

Mijn gezondheid is ook al maanden niet optimaal. Niet iets waar ik het vaak over heb. Er is geen ruimte om erover te klagen of bij stil te staan. Ik heb elke dag behoorlijke pijnaanvallen. Ik heb nog lopende ziekenhuis onderzoeken om te kijken wat er nu mis is in mijn lichaam.. al vanaf jonge leeftijd behoorlijke pijn vanuit mijn baarmoeder en nu mijn maag ??! Die aanvallen kunnen soms wel 4 uur lang duren. Kan ik geen trap op of lopen.. Het voelt heftiger dan mijn bevalling. Het lijkt wel op weeën. Het is vervelend dat je gewoon niet weet wat er allemaal in je lichaam gebeurt. En helemaal voor die kleine meid vind ik het soms zo erg. Voel ik me schuldig omdat ik haar toch echt moet laten huilen omdat ik behoorlijke pijn heb.

Sinds zondag staat mijn ALLEREERSTE vlog online op YouTube. Deze week komt alweer vlog nummer 2 online. Maar ga eerst even de eerste checken!!

https://www.youtube.com/watch?v=33t0srLSdxQ

De rest van deze week doen wij het nog even lekker rustig aan en gaan goed uitzieken. Dit weekend komt ook weer een verhaal online van iemand anders. Mijn vriendin vertelt haar verhaal. Een indrukwekkend verhaal waar je te tranen van in je ogen krijgt. Hou je mijn instagram dus ook in de gaten ?

@mamavanmadeejoy