Het is stil op mijn blog, even offline & niet lekker in me vel zitten.
Het is al heel wat tijd stiller op mijn blog. Ik mis het wel!! Ook omdat ik het heerlijk vind om van mij af te schrijven en natuurlijk om Madée haar ontwikkelingen bij te houden. Maar mijn hoofd loopt soms over!!
Daarbij werd ik ook even KNETTERGEK van social media! Veel die het "perfecte plaatje" uit willen stralen en ik doe daar ook onbewust aan mee. En ik zat zovaak met mijn telefoon in mijn hand.. dat wil ik niet meer!! Ik doe dus even een social media stop.
Ik werk niet, ik ben fulltime mommy maar ik vind het vaak ook ZWAAR! Je leest het goed. Ik vind het soms heel ZWAAR! Moeheid doet zoveel met een mens. Bijna 8 maanden word ik geleefd. Dit neemt niet weg dat ik dit anders had gewild of 10 jaar later. Ik wil ook echt niet klagen maar ik heb slaap nodig & ik wil ook iets doen voor me time. (Ik wil gaan sporten 3 x in de week ook om even een momentje voor mezelf te hebben en even geen mama te zijn).
Ik weet dat ik meer ben dan alleen moeder maar ik ben mezelf even kwijt daarin. Waar is Alyssa?!
Er word ook zoveel verwacht van me dat ik helemaal klaar ben met die telefoon! Vroeger was er helemaal geen whatsapp en blauwe vinkjes. Ik word zo gestoord soms van mensen. Echt om te janken. Wat een verwachtingen. En ja ik moet me er niets van aantrekken, maar dat doe ik nu WEL. Ik krijg wel eens de opmerking.. is je telefoon stuk.. is er iets.. je werkt niet eens waarmee heb je het druk (PARDON).. iK HEB HET DRUK. Ookal heb ik geen werk. En wie zijn mensen om te bepalen wanneer ik het druk heb of wanneer ik moet reageren op berichtjes. De enige reden nu is voornamelijk mijn vriend. Die woont hier dik 2 uur vandaan dus om die nog te spreken zit ik op mijn whatsapp. Daarnaast mensen die ik alleen antwoord wanneer ik dat wil!
Afgelopen week was het pittig.. Madée werd vorige week maandag nacht wakker en was enorm aan het schokken. (Het kunnen simpel koortsstuipen zijn of epilepsie). Het was vooral gek om te zien wat er met haar lichaampje gebeurde. Ik herkende haar niet en haar lichaam wist niet wat haar overkwam. ZO ZIELIG!! Na even te hebben observeert heb ik mijn mams wakker gemaakt en toch de spoedeisende gebeld. Die hielpen me goed via de telefoon.. na uren werd ze eindelijk weer rustig en op het moment zelf bleef ik heel rustig (wel met trillende handen) maar daarna kwam mijn emotie eruit. De hele week thuis gebleven en voor mijn meisje gezorgd. Lekker veel hangen in bed en bank en veeeeel knuffelen.
Haar ontwikkelingen gaan als een sneltrein. Dat meisje gaat snel. Te snel voor deze mama! Ik wil even de tijd stop zetten. Mevrouw dacht dat ze wel even kon gaan staan in de box. Dus de boxplank naar beneden gezet. Ze kruipt!! En komt nu ook naar me toe kruipen met pak me op. Te lief wel.
Maar je snapt dat ons ritme even helemaal weg is door die pittige week. Ze is verwend om bij mij te liggen de hele dag en de halve dag aan mijn borst te drinken en vervolgens in slaap te vallen. Dus ik wil het weer even "streng" doen. Om de 3 uur voeden, slaapjes om de 2 uur, weer wakker in bed leggen en even laten huilen.
Ze is toch nog niet helemaal haar zelf. Tenminste dat werd ze weer bijna.. nu zaten we vanochtend bij de dokter omdat ze tegen een oorontsteking aan zit en verkouden word. Arme kleine babygirl.
Volgens mij is deze blog behoorlijk chaotisch geworden maar welcome in my life!!
Liefs van ons!!