IK BEN BOOS & GERAAKT.

Ik heb het maanden of zeg gerust een jaar gered zonder hulp/ of een uitkering. Geleefd van mijn spaarrekening, kindgebonden budget en kinderbijslag. In principe heb ik het niet eens zo verkeerd. Het belangrijkste is dat we een dak boven ons hoofd hebben. En daarnaast wat maakt nou echt gelukkig?!

Nu is mijn gezondheid op dit moment alles behalve goed. Ik voel me dagen slecht en kan soms amper Madée optillen en verzorgen. Uren pijnaanvallen en niet weten wat voor dag ik vandaag eens zou hebben. Een goeie of een slechte?! 

Zoals jullie wel al weten is de "biologische vader" van mijn kindje VOLLEDIG uitbeeld en heeft zich na 4,5 jaar na 3 maanden zwangerschap terug getrokken. (EEN BIZAR VERHAAL OPZICH).

Nu dacht ik.. ik wil weten of ik misschien wel recht heb op een uitkering. Er zijn zoveel mensen die daar gebruik van maken en ontvangen. Waarom ik dan niet?

Poging 1: een paar weken na mijn bevalling. Ik deed een poging via het jongerenloket. Ik koos er uiteindelijk zelf voor om de uitkering niet verder aan te vragen aangezien ik een werk plicht zou hebben na een paar weken na Madée geboren was. Dus was het geld echt zo belangrijk?!

Poging 2: deed ik een paar maanden geleden. Je snapt dat een beetje extra geld (waar ik recht op bleek te hebben) fijn meegenomen zou zijn. Nu 3 maanden later kreeg ik een ja. Een bijstandsuitkering. Ik heb me behoorlijk moeten bloot geven. Ik heb huilend/overstuur bij het gemeentehuis gezeten. Ik werd vooral geconfronteerd met het feit dat ik de naam van de "biologische vader" moest noemen. Ik sta er voor om altijd dicht bij mezelf te blijven. Ik gaf aan dat ik aan alles mee wilde werken behalve de naam van de vader te noemen. In mijn ogen is er GEEN VADER!
Een vader: is in mijn ogen iemand die helpt met de verzorging en opvoeding van het kindje. Die deel uitmaakt van het leven van dat kindje. Je snapt me!
Even werd ik overstuur.. die confrontatie is pittig en dan heb ik het nog niet eens over wat voor vragen ik naar me hoofd kreeg toegeworpen of wat voor uitleg ik moest geven.. waar is mijn privacy ?! maar goed.. overstuur..helemaal als je met de billen bloot bent.
Ik voel me altijd zo krachtig en sterk maar er zit ook veel pijn. Die ik al maanden "verberg" en gewoon door ga. Ik red me heel goed met mijn kleine meid. Zonder een papa. Hoezo is dat ook nodig?
Maar oké.. ik wachtte het antwoord of ik recht had op een uitkering af.
Zou zonde zijn om het te stoppen als ik er recht op zou hebben.
Een JA! Ik ontving afgelopen wek een bedrag. Fijn. Wel was ik niet meteen blij want ik vertrouw nooit iemand of iets, helemaal.

JAHOOR! Een brief in de bus.. lekker op je zaterdagmorgen. Voor mij het gedeelte wat me woest maakt:
EXTRA VERPLICHTINGEN: Wij leggen u de verplichting op om alimentatie op te eisen bij de biologische vader van ..........
Je snapt dat me bek hier behoorlijk van open valt hè!
Ik dacht toch echt dat ik duidelijk was.. het doet vooral pijn dat ik word geconfronteerd elke keer weer door instanties of door mensen van buiten af. Niet eens omdat ik hem mis in mijn of haar leven.
Keihard is de wereld waarin we leven!

Gekwetsts.. boos.. geraakt.. verdrietig.. woest.. emotioneel.. het is nog zacht uitgedrukt.
We zijn allemaal machines.. en nummertjes..

Ik blijf bij mezelf maar heb veel angsten.. wat zijn nu echt mijn rechten en plichten.. en wat die van die man die mij zwanger maakte. Dat is nog de grap van het verhaal.. voor mij maakte het me geen reet uit wie mij zwanger zou maken als ik het maar zou worden.

Ik word misschien een beetje grof maar het is wel zo. Als hij toen had gezegd dat hij geen kinderen met mij wilde was ik als dat moest naar een spermadonor gegaan. Of een andere manier om mij wens te vervullen.

Meiden.. die verkracht zijn.. die misbruikt zijn.. die niet meer weten wie de vader is.. ik snap zo niet dat dit iets belangrijks is en vooral voor mij in de weg staat om ons fijne leven voort te zetten. Ik vind het zo erg om hierdoor er telkens mee geconfronteerd te worden.

Hierbij.. voor welke instantie dit leest of mij hierop zal wijzen. Dikke middelvinger.. een uitkering is geen geheim.. de halve wereld heeft er tenslotte 1!

Een tijdje hebben jullie niets hier online gezien. Ik heb blogposts niet online gezet of offline gehaald. Ik zat even niet zo lekker in me vel. Ik moet me voornamelijk vaak heel sterk houden en was even helemaal klaar met mij te moeten verantwoorden, altijd maar bloot te moeten geven & altijd maar op dat social media etc moeten zitten.
Er komen weer positieve, leuke dingen aan! Ik heb dit gemist.. mijn ei kwijt kunnen in het schrijven.
Misschien heb je een soort gelijk iets meegemaakt of maak je dat nu door? Lets talk about it! Ik ben benieuwd naar jullie verhalen of kennis.
Liefs van ons💋