Madée Joy, 17 weekjes en ik vertel over mijn grootste angst.

Ik blijf het zeggen.. wat gaat de tijd snel. 17 weekjes is mijn babygirl alweer. Ze is een wijsneusje, knap en mijn beste vriendinnetje. ♥

Ik word veel overvallen door emoties de laatste tijd. Ik heb behoorlijke angsten gehad sinds ik zwanger was. En eigenlijk na mijn zwangerschap nog. Nu pas ben ik het aan het verwerken.

1 van mijn allergrootste angsten was dat ik Madée zou verliezen. Zelfs nadat ze geboren was. In mijn buik na die 29 weken zwangerschap was het al elke week afwachten.. maar ook daarna.. zo klein en hoe erg ze afviel. Ik durfde dit niet uit te spreken. Nu zijn we 17 weken verder en kan ik het eindelijk meer loslaten. Ik kon dit echt niet tegen iemand vertellen. Ik was bang dat als ik het zou vertellen het zou gebeuren.

Ken je dat ? Dat je beelden in je hoofd hebt over wat je voor je ziet? Ik zag gewoon NOOIT een kindje voor me. Dat is waardoor deze angst zo groot werd. Ik ben daar zo bang voor geweest dat ik alles heel dwangmatig onder controle wilde hebben. En nu zie ik een meisje voor me, die volgend jaar loopt, die over een paar jaar naar school gaat met 2 staartjes in haar haar. Ik zie haar in mijn hoofd voor me. ♥Dat geeft zoveel rust. En kan ik nog meer van haar genieten.

En dan het verhaal wat betreft haar vader.. mijn ex.. ik heb daar nooit om gehuild.. niet om het feit dat ik het alleen moest doen. Ik had er vanaf moment 1 geen moeite mee. Met of zonder hem zou ik dit doen. Maar nu merk ik dat ik er een enorm litteken aan over heb gehouden. Ik heb veel vragen en veel boosheid erover. Hoe kan je elke dag jezelf aankijken in de spiegel wetende dat er een klein wezentje van jou rondloopt op de wereld... Nouja 7 km.. van je vandaan. Ik kan het niet begrijpen.

Ik krijg regelmatig de vraag of ik iets van hem heb gehoord. NEE. Maar denk maar niet dat ik daar op zit te wachten. Hij koos daarvoor. En ik ben hem ergens dankbaar dat hij daarvoor heeft gekozen. Anders was hij nu weggelopen.. en nu hebben we.. Geen gedoe met om de week daarheen.. geen gedoe met alimentaties. (Ik hoef geen ene cent van hem, hij hoeft geen rechten te krijgen.. dus heb ik ervoor gekozen om te zeggen dat ik niet weet wie de vader is). Maar nee mensen, ik zit niet dagen lang voor de deur te wachten tot hij aanbelt.

Ik voel me krachtiger dan ooit. Tenminste op sommige gebieden. Maar 1 ding weet ik zeker en dat is dat ik alle liefde geef die ik kan geven. We het redden samen. Daar zijn we vrouwen voor ! Daarover gesproken, mijn kijk op mannen is wel veranderd. Ik heb er moeite mee, dat hebben mannen te danken aan mijn ex.

Daarin tegen, mijn vriend. ♥ Ze bestaan wel, goeie jongens.

Afgelopen dinsdag heb ik een operatie gehad.. dat was behoorlijk pittig. Als moeder zijnde kan je eigenlijk niet ziek zijn of lang herstellen van een operatie.

Maar Madée heeft het zo goed gedaan dat ik het heb kunnen loslaten. Ze wilde de hele dag geen flesje. (Opgelost door met een lepeltje een rijstebloempapje te geven) en net wanneer ik bijna thuis was van mijn operatie kreeg ik een berichtje dat ze uit het flesje had gedronken. TROTS.

Heb zulke lieve mensen om mij heen die ons hebben geholpen. Mijn vriend was bij mij in het ziekenhuis. Oma, omi en mijn zusje waren bij Madée. De dagen daarna nog mijn lieve vriendin en zusje.

Over mijn zusje gesproken. TROTS. Hoe close zij is met mijn dochtertje is prachtig om te zien. Mijn zusje Thyra is 11 jaar en verzorgt mijn babygirl. Van haar in slaap wiegen tot haar verschonen.

Toen mijn zusje geboren werd was ik 8 jaar. Deed ik dit bij haar en nooit verwacht dat zij dit nu voor mij zou doen. Zo met haar nichtje zou doen.

Je zal wel denken een meisje van 11 die voor een baby zorgt. ?!. Ja zij is ook echt een moedertje. Weet niet hoe ik het zonder haar zou moeten doen. Ze ging zelfs 's nachts eruit om ons te helpen.

Ze is zoveel zoeter dan een paar weken geleden. Ze is ouder en wijzer. Vermaakt zich veel langer. Ik ben echt smoorverliefd op haar. ♥

Ohja, we zijn op advies van het CB (consultatiebureau) begonnen met oefen papjes. En dat vind ze maar al te interessant.

Madée doet nog hazenslaapjes, maar het gaat vooruit. Ze kan meer op haar buikje liggen en haar hoofdje omhoog doen. Ze kan van haar buik naar haar rug rollen, dus het word oppassen.

De afgelopen week is ze vooral verzorgt door andere, dus we moeten weer even ons best doen om ritme erin te gooien. Weer slaapjes in haar bedje overdag, dat gaat vandaag weer goed. Kon ik weer even dit stuk schrijven.

En met mij.. gaat het de ene dag beter dan de andere. Ik heb 4 wonden/hechtingen op mijn buik, voel me overreden door 6 vrachtwagens, maar voorderest voel ik me beter dan de afgelopen dagen.

Net op tijd, ik hoor Madée wakker worden.

♥♥♥

Volg je me al op INSTAGRAM: @mamavanmadeejoy