Madée Joy, 18 weekjes en ze is voor het eerste verkouden.
Madée maakt met de dag meer ontwikkelingen door, eigenlijk niet zo gek dat ze soms haar momentje niet heeft. Ze maakt grote sprongen.
Begin van de week hadden we fijne dagen, een middagje dat ik zelfs ben gaan lunchen, haar wakker heb meegenomen en ze zich 2 uur lang stil heeft weten te houden, om zich heen zat te kijken en lekker zat te lachen. Dat wil ik vaker.. maar daar ging ik "mis".
Je moet niet teveel willen en verwachten in 1 keer. Ik dacht laat ik meteen de volgende dag nog een keer de deur uit gaan en een bakkie doen met een vriendin.. "nee mam.. ik vond 1 dag meer dan genoeg."
Ik kon zelf wel janken.. het zweet breekt me uit in z'n situatie. Ja ja, een kindje kan huilen. Maar wat kan ik me soms dan zo opgelaten voelen. Helemaal in een eettentje. Mijn vriendin bleef rustig en het personeel ook, dat scheelt. Een koude kroket dan maar snel wegwerken, koude koffie achteroverslaan en kind op mijn arm de bus in.
Madée wilde de afgelopen dagen niet echt veel drinken.. dat maakte me ook onrustig. Om mij heen hoor ik dat dat soms een aantal dagen zo kan zijn. Omdat ik borstvoeding geef bang ik dan al snel bang dat mijn voeding dan ook afneemt, wat kan. Maar.. achteraf denk ik dat had te maken dat ze niet zo lekker is.
Ze is voor het eerste echt verkouden, echt een snottebel, pijn aan haar keeltje. Zo zielig.. misschien vind je dat ik overdrijf maar ik kan het niet aan om haar zo te zien. Mijn mama 💗. De halve nacht op mij geslapen. Zij wel, ik niet. Daarna nog even getukt in haar eigen bedje. Veel slaapjes overdag en lekker tegen me aan.
Dan merk je pas hoe afhankelijk een kindje van je is.
♥♥
Nu ligt ze weer heerlijk aan de borst te slapen. We gaan elke dag iets eerder naar boven. Kan ik ook eerder slapen. Wanneer zij slaapt gaat mijn tijd ook in. Daarin ben ik nog een beetje aan het zoeken, wil ook een avondje tv kijken maar dat vind ik dan zonde van mijn uurtjes slaap.
Mijn herstel (van mijn operatie 2 weken geleden) gaat super snel, heb het eigenlijk niet door. Deze week een afspraak om de hechtingen eruit te laten halen.
Ennnn.. de Sint is weer in het land. En zijn pietjes. De intocht maar voor de tv gekeken. Ik vind het toch leuk om er iets aan te doen. Dit is het eerste jaar dat we er niets aan zouden doen.. ik had al een lijstje met speelgoedjes die ze nu fantastisch zal vinden, dus Sint en piet.. dan maar voor pakjesavond?!
Gek idee.. 10 jaar geleden zat ik daar nog als klein meisje met zenuwen door mijn lijf me af te vragen waar die zakken toch vandaan kwamen.
Ik ben dan fulltime mommy, maar ik kom nog tijd tekort of heb gewoon geen energie om iets te doen. Ik wil bijvoorbeeld nog een foto album van mijn bevalling maken, van de afgelopen maanden. Ik kom er gewoon niet aan toe. Pfff. Als ik dan een momentje voor mezelf heb vind ik het heerlijk even een filmpje te kijken of het huis op te ruimen. Ik heb soms het gevoel dat ik mijn dagen weggooi. Hoe kan ik mezelf weer motiveren iets nuttigs te doen.
Ik vind het nog altijd leuk om mijn blogs te schrijven en bij te houden, ook voor mezelf en Madée later. Maar als je tip hebt of iets totaal anders wilt lezen, let me know.