Madée Joy, al 1 maandje mijn lieve dochter. ♥ & de raarste vraag tot nu toe. 

Het is echt ongelofelijk hoe snel het gaat. Ik had mij voorgenomen dat ik elk moment van de dag naar haar zou staren, in de hoop dat ik haar niet zag groeien. Maar daar had ik me in vergist. Ik zie het gebeuren, voor mijn ogen!! Het lijkt wel na elke voeding dat het rompertje maat 44 toch strakker begint te zitten. Ze doet het zo ontzettend goed, ze is zo lief, zo mooi en vind haar nu al zo grappig. ♥

De maand is echt voorbij gevlogen.. ze maakt per dag stappen en ontwikkelt zich heel snel. In het begin vooral de eerste 1,2 weken sliep zij 23 uur per dag. Nu is ze echt wakker ! En goed ook. Het is zo bijzonder om te zien hoe ze de wereld inkijkt en bekijkt. Ze is heel wijs en vlot. (Als ze het van haar moeder heeft dan kruipt ze met 3 maanden en loopt ze met 7 maanden). In week 2 ging zij al van haar rug naar haar zij draaien. Haar hoofdje wordt met de dag sterker, ze reageert op mijn stem en het zit er aan te komen dat ze bewust zal gaan glimlachen.

♥ ♥ ♥  Ik kan stiekem niet wachten tot ze dat zal doen en tot ze mij vast zal gaan pakken, nog meer gaat brabbelen. Ik kan eigenlijk niet wachten op alles wat komen gaat, elke ontwikkeling.

En dat had ik niet verwacht. Ik dacht blijf maar klein, blijf maar hoe je bent. Maar het is zo bijzonder hoe ze ontwikkelt. We zijn nu al z´n 1 team. Ik merk echt heel veel verschil in of ze bij mij ligt of bij iemand anders. En ik kan je zeggen dat geeft een heerlijk gevoel. Dat je eigen dochter het zo fijn bij je hebt. Dan doe je het goed! ♥

Ik krijg wel veel de vraag of ik me nu anders voel als MOEDER. NEE. Absoluut niet.. ik voelde me anders toen ik zwanger bleek te zijn dan nu ik moeder ben. Ik had al zo sterk het gevoel dat ik wist wie ze was toen ze in mijn buik zat. Ik voelde me al zo verantwoordelijk voor haar.

Als moeder gaat alles vanzelf. Er is geen gebruiksaanwijzing die ze met zich mee neemt de wereld in. Wel is er het moederinstinct. En tuurlijk doe ik soms maar wat en weet ik niet alijd wat ik moet doen. Of hoe.. Maar dat doe ik wel op gevoel. Maar dat hoort bij het moederschap. Ik vind het meer dan HEERLIJK om moeder te zijn. ♥ Ik ben een trotse mama.

En dan weer die vragen..

Tijdens mijn zwangerschap heb ik best veel te voorderen gehad en toch wel veel negatieve ellende op mijn afgekregen en heeeeel veel vragen... (maar dat kon ik nog redelijk hebben). Maar nu ik sommige vragen krijg, maakt het me ontzettend boos. Ik snap echt dat er vooroordelen zijn (onbewust doen we dat allemaal, ook ik.) En helemaal over iemand van 19 jaar die zwanger is of moeder is. Ik vind dat zo erg.. voor elke jonge moeder, die er wel voor de volle 1000% voor gaat. Leeftijd zegt niet veel hoor! Iemand van 19 kan soms volwassener zijn dan iemand van 32. Als je er klaar voor bent ben je er klaar voor. En niet dat ik het aanmoedig om jong moeder te worden. Maar die keuze maak je nog altijd zelf. En als je die keuze maakt.. waarom zn taboe. (Vroeger was het hartstikke normaal.. dacht dat we vooruitgang maakte in de jaren).

En met alle vragen.. misschien bedoelt een ander er niets naars mee, met zn vraag. Maar ik kom thuis en na zulke vragen kook ik echt van woede.

De ergste vraag kreeg ik toch wel afgelopen week. ´Ben je wel blij ondanks je leeftijd?´ en dan moet je je bedenken dat ik daar loop met mijn pasgeboren mini me in de kinderwagen. (Vol trots loop ik daar achter!). Ondanks dat ik vaak weet wat ik moet zeggen.. stond ik daar met een bek vol tanden. En dat zat mij niet lekker vanaf de weg naar huis tot thuis. Gore .... !! Bozer dan dit krijg je me niet. Toch te erg voor woorden. Maar goed kort gezegd het zat me niet lekker, ik ben terug gegaan. En ohja had ik al verteld dat het een caissière was bij de supermarkt.

Aan de andere kant geef ik mezelf soort van de schuld, wat belachelijk is. Maar ik wist waarvoor ik koos als ik op 19jarige leeftijd zwanger zou zijn en moeder zou worden. Ik wist dat ik veel van dit soort issues kon verwachten. Toch moet ik het even bij jullie luchten.

We moeten als mensen en vooral moeders tegenover elkaar niet zo hard zijn.. Zelfde als voeden in het openbaar.. (Over manier van voeden komt binnenkort een blogpost.) Wat voor lelijke blikken ik krijg.. 1 knipoog van de zoveel mensen die voorbij lopen. 1, die het misschien snapte of juist aanmoedigde of die daar ook misschien heeft gezeten terwijl iedereen je zo afkeurend aankijkt.

Wees lief naar elkaar en heb respect voor elkaar ook al zou je het misschien anders doen of een andere keuze maken!

♥ ♥ ♥