Mijn lichaam na mijn zwangerschap.

Mijn lichaam nu. 5 weken na het krijgen van mijn dochtertje Madée Joy. 

Je hebt misschien mijn zwangerschapsblog gevolgd of misschien ook niet. (Je kan het nog lezen mocht je het willen. Linkje onderaan op de startpagina). Daarin schreef ik regelmatig dat ik moeite had met dat ik dan niet meer zwanger zou zijn, geen zwangere buik en geen schopjes, etc. Ik hoopte dat als ik daar zoooo tegenop zou zien, het alleen maar kon meevallen. Ik maakte dwangmatig foto´s van mijn buik omdat ik het niet kon loslaten.

Ik kan mij goed herinneren dat tijdens mijn bevalling ik daar nog aan heb gedacht. Ik zag letterlijk mijn buik weg gaan. Maar het ging niet weg, het verdween in mijn dochter. Zij werd die buik, zij is die buik. ♥  Door die gedachten heb ik er denk ik tot nu toe geen last van gehad, dat ik het mis. 

Ik heb mijn lichaam meteen geaccepteerd. Ik ben er meer dan oke mee. Net na mijn bevalling ben ik in de spiegel gaan staan. Die hele dikke buik was er niet meer. Een buikje, misschien had ik dat buikje ook toen ik 23 weken zwanger was ?!! De eerste paar dagen had ik nog wel veel vocht overal en wel een soort zwangerschapsbuikje. Alleen dan wat flubberiger.

In de laatste weken van mijn zwangerschap zat ik onder de striae, een navelpiercing litteken die helemaal doorlopen was, een lichte zwangerschapsstreep en heeeel veel vocht overal. In mijn hoofd, handen en vooral voeten. Ik kon er amper door lopen, zo strak stond mijn huid. Na mijn bevalling, had ik weer wat gevoel in mijn handen en voeten.. Merendeels was het vocht weg. Ik schrok gewoon hoeveel dunner mijn voeten ineens waren. Mijn zwangerschapscholestase was ook meteen verdwenen. Zo gek hoe het lichaam werkt hoor!

Ik had mijn zwangerschapskleding nog voorin de kast laten liggen. Met het idee dat ik dat voorlopig nog wel zou moeten gebruiken. Ik had mij ingelezen dat het soms wel een jaar kan duren voor je weer je eigen kleding aan zou kunnen.

Maaarr... de eerste week ben ik in de nacht wat broeken gaan passen. hmm.. De gulp kon nog niet dicht. Die week daarop in week 2 ben ik diezelfde broeken weer gaan passen. Ze konden dicht, maar zaten niet zo heel lekker. Nu inmiddels 5 weken na mijn bevalling en alweer zn 2 weken pas ik al mijn broeken weer. En ik had niet verwacht dat ik dat zo fijn zou vinden. Gewoon weer aan wat je aan wilt. Want ja die buik.. daar moest je toch wel rekening mee houden.

Ik ben wel echt tijdens mijn zwangerschap op mijn zwaarste gewicht geweest. En had mij voorgenomen om na mijn bevalling er echt voor te gaan. Wel op zn tijd. 6 weken mag je nog niets. En ja het is wel 9 maanden zwanger en 9 maanden ontzwangeren. En met borstvoeding mag je absoluut niet gaan lijnen. Wel let ik er op met wat ik naar binnen werk. Veel water en niet teveel brood, pasta´s, etc. Ik heb wel motivatie om te gaan sporten zodra dat mag. Ik probeer nu zoveel als mogelijk alles lopend te doen. Maar het komt wanneer het komt.

Ik heb wat ´littekens` aan mijn zwangerschap over gehouden. Ik zit nog onder het striae, dat uitgelopen litteken van mijn navelpiercing zit er nog en ik heb een flubber buikje. Misschien is het niet mooi of sexy maar het is het litteken van mijn zwangerschap en dat ik zwanger heb mogen zijn. Ik vind trots een groot woord ervoor maar ik heb er niet echt moeite mee. Ik loop in mijn bikini rond, ik schaam me er niet voor. En ja wat ze dan zeggen klopt.. Je hebt er het allermooiste voor terug. ♥

En dan down under.. kom op mensen.. we leven in 2018, hier mag en kan ik wel iets over schrijven toch?!

Ik heb natuurlijk niet de zwaarste bevalling gehad en daarbij ook niet uitgescheurd, ingeknipt en geen heftige bloedingen. Ik dacht meteen weer de wereld aan te kunnen. Ik heb eerlijk gezegd niet heel goed naar mijn lichaam geluisterd. Ik dacht er niet eens meer bij na dat ik toch wel echt bevallen was. Hoe snel en goed dat ook is verlopen, er is echt wel wat in mijn lichaam gebeurt tijdens die bevalling.

Na mijn bevalling voelde het vooral verdoofd aan. Naast dat ik mij wankel voelde en duizelig,  had ik totaal geen last down under. Ik had amper bloedverlies en na 1 week niet meer dagelijks. Nu we 5 weken verder zijn, heb ik veel meer last dan vlak na mijn bevalling. Het voelt als 1 blauwe grote plek. Aan het einde van de dag kan ik wel janken van de pijn... Ik doe teveel.. en luister niet goed naar mijn lichaam.. DOM.

Dus.. even een paar stapjes terug.

En dan mijn weerstand na mijn zwangerschap.. Terug bij af.

Moet je nagaan wat voor een wonder zwanger zijn is. Voor mijn zwangerschap had ik een zwakke weerstand, elke maand wel verkouden of ziek, mijn chronische ziekte aan mijn baarmoeder met 24/7 pijn en heftige migraine die ik regelmatig had.

37 weken en 3 dagen NERGENS last van.. en misschien niet meteen allemaal weer zo erg als voor mijn zwangerschap. Maar its back!

Maar ik kan moeilijk mijn hele leven zwanger zijn en blijven. (OHJA, daarover gesproken, ja sorry ik moet onderwerpen gaan verdelen. Maar daar schrijf ik later nog over).

Dus JA mijn herstel gaat goed. Ik moet wel echt naar mijn lichaam gaan luitseren. En JA! Mijn lichaam is veranderd. Maar ik zit daar zelf niet heel erg over in! Ik heb de liefste, leukste, mooiste Madée Joy daarvoor terug. ♥♥♥